Opdracht 3; De Apenheul
Door: Renée
Blijf op de hoogte en volg Renée
19 September 2015 | Nederland, Apeldoorn
"Je broer meenemen naar de Apenheul". Bedacht en geschreven door, jawel, mijn eigen broer zelf.
Als je de opdracht op zich bekijkt, is het niet de spectaculairste, spannendste opdracht die je je ogen zou doen openen. En tóch is dit wel mijn mooiste opdracht uiteindelijk van allemaal. Om dit te kunnen begrijpen zal ik het even kort uitleggen. (Dit is overigens hoe ik het voel/heb ervaren en kan voor Bas (broer) heel anders zijn geweest.)
Bas en ik schelen ongeveer 3,5 jaar en ik ben de jongste. We hadden deels een typische broer-zussen band met elkaar. En dan vooral het deel waar veel ruzie bij kwam kijken. Samen spelen ging goed, voor 20-25 minuutjes en dan vlogen de G.I. Action poppetjes je alweer om de oren of kon het spel Risk weer worden opgeruimd. Hoe en waar het nou iedere keer mis ging...i don't know! Het lag in ieder geval nooit aan één van ons ;)
Zo was het met bijna alles; afwassen, opruimen, wie mag er op de pc, veel draaide uit op ruzie. Het klinkt heel negatief en alsof we áltijd ruzie hadden, maar uiteraard hebben we ook best goede momenten gehad waarbij we leuk hebben gespeeld en gelachen. Alleen voor mijn gevoel te weinig.
Bas had ein-de-lijk de leeftijd om het huis te gaan en ik merkte dat dat ook goed was voor onze band. Als hij even thuis kwam, konden we het beter met elkaar vinden en leuk met elkaar praten. Waarschijnlijk omdat we niet dag en nacht op elkaar lip zaten. Later ben ik ook het huis uit gegaan en merkte dat het nóg een stukje beter is geworden.
Iedere week bij elkaar op de koffie gaan of vragen hoe het gaat doen we niet, maar als het je het mij vraagt hoeft dat ook helemaal niet. Op verschillende momenten de afgelopen jaren heb ik gemerkt dat hij er voor mij is en mij steunt. Iets wat ik in mijn jeugd nooit heb gevoeld. Dit gevoel is zeer waardevol en veel belangrijker dan een kopje koffie (moeten) drinken samen. Ook hebben we af en toe wat app contact en gaan we volwassen (voor zover we volwassen zijn) en leuk met elkaar om als we elkaar weer zien.
Nu je dit hebt gelezen snap je misschien dat ik aangenaam verrast was dat Bas zelf dit briefje had geschreven. Want deze opdracht betekent een hele dag met z'n tweeën op pad, iets wat (volgens mij) nog nooit was gebeurd. Eerlijk is eerlijk, een kleine beetje spannend vond ik het wel. Maar, ondanks dat ik me niet helemaal lekker voelde, heb ik echt een top dag gehad! :) Op de heenweg in de auto hadden we nog dikke plensbuien, maar éénmaal in het park was het gelukkig droog en kwam het zonnetje door. We hebben leuke gesprekken gehad en de flauwe grappen konden natuurlijk ook niet missen.
Bas, ik heb het super naar mijn zin gehad met je in de Apenheul en hoop dat we in de toekomst nog eens iets leuks kunnen ondernemen! :) Thanks!
Liefs Renée
Als je de opdracht op zich bekijkt, is het niet de spectaculairste, spannendste opdracht die je je ogen zou doen openen. En tóch is dit wel mijn mooiste opdracht uiteindelijk van allemaal. Om dit te kunnen begrijpen zal ik het even kort uitleggen. (Dit is overigens hoe ik het voel/heb ervaren en kan voor Bas (broer) heel anders zijn geweest.)
Bas en ik schelen ongeveer 3,5 jaar en ik ben de jongste. We hadden deels een typische broer-zussen band met elkaar. En dan vooral het deel waar veel ruzie bij kwam kijken. Samen spelen ging goed, voor 20-25 minuutjes en dan vlogen de G.I. Action poppetjes je alweer om de oren of kon het spel Risk weer worden opgeruimd. Hoe en waar het nou iedere keer mis ging...i don't know! Het lag in ieder geval nooit aan één van ons ;)
Zo was het met bijna alles; afwassen, opruimen, wie mag er op de pc, veel draaide uit op ruzie. Het klinkt heel negatief en alsof we áltijd ruzie hadden, maar uiteraard hebben we ook best goede momenten gehad waarbij we leuk hebben gespeeld en gelachen. Alleen voor mijn gevoel te weinig.
Bas had ein-de-lijk de leeftijd om het huis te gaan en ik merkte dat dat ook goed was voor onze band. Als hij even thuis kwam, konden we het beter met elkaar vinden en leuk met elkaar praten. Waarschijnlijk omdat we niet dag en nacht op elkaar lip zaten. Later ben ik ook het huis uit gegaan en merkte dat het nóg een stukje beter is geworden.
Iedere week bij elkaar op de koffie gaan of vragen hoe het gaat doen we niet, maar als het je het mij vraagt hoeft dat ook helemaal niet. Op verschillende momenten de afgelopen jaren heb ik gemerkt dat hij er voor mij is en mij steunt. Iets wat ik in mijn jeugd nooit heb gevoeld. Dit gevoel is zeer waardevol en veel belangrijker dan een kopje koffie (moeten) drinken samen. Ook hebben we af en toe wat app contact en gaan we volwassen (voor zover we volwassen zijn) en leuk met elkaar om als we elkaar weer zien.
Nu je dit hebt gelezen snap je misschien dat ik aangenaam verrast was dat Bas zelf dit briefje had geschreven. Want deze opdracht betekent een hele dag met z'n tweeën op pad, iets wat (volgens mij) nog nooit was gebeurd. Eerlijk is eerlijk, een kleine beetje spannend vond ik het wel. Maar, ondanks dat ik me niet helemaal lekker voelde, heb ik echt een top dag gehad! :) Op de heenweg in de auto hadden we nog dikke plensbuien, maar éénmaal in het park was het gelukkig droog en kwam het zonnetje door. We hebben leuke gesprekken gehad en de flauwe grappen konden natuurlijk ook niet missen.
Bas, ik heb het super naar mijn zin gehad met je in de Apenheul en hoop dat we in de toekomst nog eens iets leuks kunnen ondernemen! :) Thanks!
Liefs Renée
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
